Begin juli 2022 verscheen het zomernummer van het gratis magazine “Kijk op Valkenburg” met daarin twee bijdragen van Jan Schurgers.
Het eerste schetst de historie van mannenkoor Geulklank dat op 31 december jongstleden werd opgeheven. De tweede bijdrage van Jan Schurgers schetst het leven van de kunstenaar Willem Halewijn die tussen 1965 en 1978 in kasteel Genhoes in Oud-Valkenburg verbleef.

Het eerste schetst de historie van mannenkoor Geulklank dat op 31 december jongstleden werd opgeheven. De vereniging werd in 1950 opgericht en groeide uit tot een legendarisch koor onder de leiding van dirigent Wiel Odekerken. Er wordt gewag gemaakt van concertreizen, concourssuccessen, indrukwekkende concerten. het perfect organiseren van eigen jubilea, succesvolle deelnames aan carnavalszittingen en carnavalsoptochten en het jaarlijkse organiseren van het jaarlijkse Knoetsfeest in september. Maar ook van de langzame neergang na de eeuwwisseling. Het terugkopen van het ledenaantal door vergrijzing, ziektes, overlijdens en het uitblijven van jonge aanwas.
Uiteindelijk is er geen andere mogelijkheid meer over dan, met pijn in het hart, het koor op te heffen op 31 december 2021.

Geulklank aan de Geulrand rond 1990


Knoetsse Haselderhof 1985



De schoolklas van zuster Lutgardus, 1979


De Figaro’s.
Het befaamde vingertje van Wiel Odekerken was vaak genoeg voor een perfecte inzet

 

William Halewijn

William Halewijn wordt op 3 september 1927 geboren in Jogjakarta in Nederlands Indië. Hij bezoekt de lagere school in de residentie Buitenzorg en al snel blijkt zijn enorme tekentalent , vooral van portretten. Tussen 1942 en 1945 wordt hij geïnterneerd in vier verschillende Japanse concentratiekampen. In 1946 vertrekt hij naar Nederland waar hij drie maanden studeert aan de “Vrije Academie voor Beeldende Kunsten” in Amsterdam. In 1948 behaalt hij het HBS-diploma, waarna het de bedoeling is dat hij gaat studeren voor bouwkundig ingenieur. Maar precies op zijn verjaardag , 3 september 1948, neemt hij het vliegtuig naar zijn geboorteland Indonesië. Schilder wil hij worden en niets anders. En dan begint er een zwerftocht over de wereld. Hij verblijft in Australië, Jordanië, opnieuw Indonesië, Italië, Frankrijk, België en overal maakt hij prachtige portretten in grote formaten, kleurrijk en indrukwekkend. In 1965 vestigt hij zich in kasteel Genhoes , schildert er en opent een jaar later het William Halewijnmuseum. Maar dan ontstaan er vochtproblemen die de schilderijen aantasten. Pogingen om financiën los te krijgen voor een verwarmingsinstallatie mislukken steevast en uiteindelijk besluit hij in 1978 Genhoes te verlaten en vertrekt hij naar America. Weer na meerdere omzwervingen belandt hij in 2000 in Noordwijkerhout, waar hij op 10 juli 2012 op 84-jarige leeftijd overlijdt.



 

 

Foto's v.l.n.r:

1. Het Arabisch-Palestijnse vluchtelingetje van Haïfa
2. Leila, het meisje van Jerusalem
3. William Halewijn bij de ingang van kasteel Genhoes
4. Hindun, het meisje van Bogor. Foto uit het archief van Fer en Elly Rohs


 



Copyright Jan Schurgers © 2024 All Rights Reserved