Het jaarboek 2017 verscheen op 1 december en werd gepresenteerd in het museum Land van Valkenburg. Daarin is een bijdrage van de hand van Jan Schurgers opgenomen met de titel “Van gilden en schutterijen tot de Oude en Jonge Nobele Schutterij van Valkenburg.”
In navolging van de ambachtsgilden ontstaan in de steden in de dertiende eeuw ook schuttersgilden. Ze hebben tot taak om de eigen leefgemeenschap te beschutten en gaan zich dan ook bewapenen. Vanaf het eind van de vijftiende eeuw worden ook op het platteland schutterijen opgericht. Ze zijn belangrijke verenigingen binnen hun gemeenschap. Het jaarlijkse koningsvogelschieten betekent een steeds terugkerend hoogtepunt in het dorp. Dit artikel volgt de ontwikkeling van het schutterswezen in het Geuldalgebied, uitmondend in de historie van de Valkenburgse schutterij(en).
Lang hebben de Oude en Jonge Nobele naast elkaar bestaan, met de nodige wrijvingen. Totdat begin jaren zeventig van de vorige eeuw het besef ontstond dat voortbestaan alleen mogelijk was door samen te gaan werken. Pas in 1988 werd dat officieel statutair vastgelegd en sindsdien gaat de Valkenburgse schutterij door het leven als de “Edele Nobele Agtbaere Jonge en Oude Loffelijke Schutterye der Stadt en Vryheyd Valckenborch.”
Jan Schurgers: “Van gilden en schutterijen tot de Oude en Jonge Nobele Schutterij van Valkenburg.”Jaarboek 2017, Stichting Historische en Heemkundige Studies in en rond het Geuldal. Valkenburg aan de Geul, 2017, p. 94-125.